FIKU MIKU NA DYWANIE

     Gdy mamy dziecko, zdajemy sobie sprawę, że prócz funkcji dekoracyjnej, dywan może pełnić też inną ciekawą funkcję. Może być niezastąpionym miejscem do zabaw dla naszych pociech. Dziecko może się bawić na gołej podłodze, ale ta zabawa nie będzie tak przyjemna i bezpieczna jak na miękkim dywanie, tym bardziej, że jest dużo zabaw, w które dużo przyjemniej będzie się bawić na dywanie. 

RZEŹBIARZ

     Do zabawy potrzeba trzech ochotników. Na środku dywanu staje dziecko X i dziecko Y twarzami do siebie, a rzeźbiarz po środku. Ważne jest, aby dzieci miały zawiązane oczy. Nie wolno podglądać!

Dziecko X przyjmuje dowolną pozycję, a dziecko Y czeka na polecenia rzeźbiarza. Gdy pierwsze dziecko jest już gotowe w swojej pozycji, rzeźbiarz wydając polecenia dąży do tego, aby dziecko X i Y stały w takiej samej pozycji (np. kucnij, połóż lewą rękę na głowę). Gdy rzeźbiarz stwierdzi, że pozycje są takie same, dzieci zdejmują chusty i sprawdzają czy udało im się ustawić w dwóch takich samych figurach.

NA DYWANIE SIEDZI JEŻ

     Maluchy siadają w kółeczku na dywanie i wybierają spośród siebie jeża, który wchodzi do środka koła. Pozostałe dzieci mówią:

Na dywanie siedzi jeż

Co on zrobi to my też”

Po tych słowach jeżyk wykonuje jakiś ruch (może to być ruch ręką, podskok czy pajacyki). Reszta dzieci naśladuje jeżyka. Jeśli już wszyscy powtórzą ruch, dalej mówią:

My lubimy bardzo jeże

Niech innego nam wybierze”

A jeżyk odpowiada na to słowami:

Ja jestem jeż i lubię (np. Zosię) też”

I w ten sposób Zosia została nowym jeżykiem.

     Jest to bardzo prosta zabawa integracyjna i ruchowa. Zabawa jest popularna w grupach, gdzie nie wszystkie dzieci się jeszcze znają, a w ten sposób będą uczyli się swoich imion.

TURLANIE NA DYWANIE

     Dzieci układają się jedno przy drugim, na brzuszkach z wyciągniętymi rękami nad siebie, tworząc z siebie w ten sposób „dywan”. Na dany znak (dobrze byłoby, jeśli znak zostałby wybrany wspólnie z dziećmi) pierwsze leżące dziecko zaczyna turlać się po dywanie”. Gdy doturla się do końca, ono jest ostatnim fragmentem dywanu”. Wtedy kolejne dziecko zaczyna się turlać i tak w kółko. Zabawy nie ma końca.

     Można się bawić na czystej podłodze, ale dużo wygodniej jest na podłużnym dywanie.

MASOWANKO

     Dzieci mogą usiąść albo w kręgu, albo dobrać się w pary tak, aby każde dziecko miało przed sobą plecy innego dziecka. Maluch siedzący z tyłu masuje plecy dziecka z przodu zgodnie z instrukcjami osoby prowadzącej zabawę:

„Słoneczko świeci” – w tym momencie dzieci głaszczą się po plecach, okrężnymi ruchami

„Wychodzimy na łąkę” – dzieci stukają delikatnie piąstkami wzdłuż kręgosłupa

„Widzimy piękne kwiaty” – dzieci rysują jednym paluszkiem kwiatuszki

„Zaczyna padać deszczyk” – pojedynczymi paluszkami stukamy delikatnie po całych plecach

„Schowaliśmy się do jaskini i nagle nas ktoś przytulił. To misio!” – maluchy przytulają się do siebie

„Bawimy się z misiem” – turlamy się po dywanie

Taka zabawa idealnie potrafi rozładować napięcie.

KŁĘBEK PRZYJAŹNI

      Do tej zabawy wykorzystamy kłębek nici lub wełny. Dzieci siadają po turecku na dywanie tworząc koło, najlepiej dość blisko siebie. Jedno dziecko dostaje kłębek i owija kawałek nici wokół palca wskazującego. Wykrzykując swoje imię rzuca kłębek do dowolnego dziecka, które powtarza te same czynności. Zabawa może trwać do skończenia się kłębka. Finalnie powinna powstać piękna pajęczynka stworzona z nici łączących dzieci. Zabawa ma na celu zintegrowanie dzieci oraz rozwinięcie ich zdolności manualnych.